เลขที่หนังสือ

: กค 0811/ก.513

วันที่

: 15 กันยายน 2543

เรื่อง

: ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา กรณีการยื่นแบบแสดงรายการภาษีล่วงหน้า

ข้อกฎหมาย

: มาตรา 27, มาตรา 3 อัฏฐ วรรคแรก

ข้อหารือ

: นาย ก. ได้ให้บริษัท A. จำกัด เช่าอาคารพาณิชย์เมื่อวันที่ 30 เมษายน 2535 เป็นเวลา
10 ปี โดยได้รับค่าสิทธิการเช่าจำนวน 13,700,000 บาท บริษัทฯ ได้หักภาษีเงินได้ ณ ที่จ่าย ไว้
ร้อยละ 5 เป็นเงิน 685,000 บาท กำหนดค่าเช่าเดือนละ 60,000 บาท เจ้าหน้าที่สรรพากรแนะนำ
ให้ยื่นแบบ ภ.ง.ด.93 โดยนำภาษีเงินได้หัก ณ ที่จ่ายจากค่าสิทธิการเช่าจำนวน 685,000 บาท มา
เฉลี่ยตลอดอายุการเช่า 10 ปี มาหักออกจากภาษีที่ต้องชำระในแต่ละปีตั้งแต่ปี พ.ศ. 2535-2545 มีผล
ให้ต้องชำระภาษีเพิ่มเติมเป็นเงิน 578,000 บาท เมื่อถึงกำหนดยื่นแบบแสดงรายการ
ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา ภ.ง.ด.90 ไม่ต้องนำเงินค่าสิทธิการเช่ามาคำนวณอีก ให้นำเฉพาะเงินได้
ค่าเช่ารายเดือนมาคำนวณภาษีในแต่ละปีเท่านั้น ต่อมาสำนักงานสรรพากรเขตได้แจ้งให้นาย ก. ทราบ
ว่า การชำระภาษีตามแบบ ภ.ง.ด.93 และ ภ.ง.ด.90 ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2535-2539 ไม่ถูกต้อง นาย
ก.ต้องยื่นแบบ ภ.ง.ด.93 และ ภ.ง.ด.90 ปรับปรุงใหม่ทั้งหมดและต้องเสียเงินเพิ่มอีกร้อยละ 1.5
ต่อเดือน ซึ่งหากในปี พ.ศ. 2535 นาย ก. ได้ยื่นแบบ ภ.ง.ด.90 ถูกต้องคือ นำภาษีเงินได้หัก ณ
ที่จ่ายทั้งหมดมาเครดิตภาษีจะได้รับคืนภาษีจำนวน 576,333 บาท ซึ่งบัดนี้ได้เกินกำหนดเวลาขอคืนภาษี
แล้ว นาย ก. จึงยื่นคำร้องขอใช้เครดิตภาษีที่จ่ายไปแล้วตามแบบ ภ.ง.ด.93 ตั้งแต่ปี พ.ศ.
2535-2539 ต่อไป พร้อมทั้งขอลดเงินเพิ่มเป็นร้อยละ 0.75 ต่อเดือน จากการยื่นแบบ ภ.ง.ด.90
ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2535-2539

แนววินิจฉัย

: 1. นาย ก. ผู้ร้องมีความตั้งใจจะชำระภาษีให้ถูกต้องตามประมวลรัษฎากรโดยนำเงินได้
ค่าสิทธิการเช่าทั้งจำนวนเป็นเงิน 13,700,000 บาท ซึ่งรวมถึงภาษีที่ถูกหัก ณ ที่จ่าย และนำส่งแล้ว
ของเงินได้ดังกล่าว มาเฉลี่ยเป็นเงินได้พึงประเมินเพื่อชำระภาษีเงินได้ล่วงหน้า ตามแบบ ภ.ง.ด.93
ของปี พ.ศ. 2535-2545 ดังนั้น การที่ผู้ร้องนำเงินภาษีที่ถูกหัก ณ ที่จ่าย จำนวน 685,000 บาท มา
เฉลี่ยใช้เป็นเครดิตภาษีตามแบบ ภ.ง.ด.93 ของปี พ.ศ. 2535-2545 จึงชอบที่จะกระทำได้ตาม
มาตรา 60 แห่งประมวลรัษฎากร มีผลให้ผู้ร้องไม่ต้องนำภาษีเงินได้หัก ณ ที่จ่าย จำนวน 685,000
บาท ไปใช้เป็นเครดิตภาษีในการยื่นแบบ ภ.ง.ด.90 เพิ่มเติมของปี พ.ศ. 2535 อีกครั้งหนึ่ง
2. กรณีผู้ร้องจะต้องยื่นแบบ ภ.ง.ด.90 ของปี พ.ศ. 2535-2539 เพิ่มเติมเพื่อปรับปรุง
การคำนวณภาษีเงินได้ให้ถูกต้อง โดยต้องนำเงินได้ค่าสิทธิการเช่าเฉลี่ยรายปีที่ได้ยื่นชำระภาษีเงินได้
ล่วงหน้าแล้วตามแบบ ภ.ง.ด.93 ของปี พ.ศ. 2535-2539 ไปรวมคำนวณภาษีเงินได้กับรายได้อื่นตาม
แบบ ภ.ง.ด.90 ของปี พ.ศ. 2535-2539 อีกครั้งหนึ่ง พร้อมกับเสียเงินเพิ่มอีกร้อยละ 1.5 ต่อเดือน
หรือเศษของเดือนของเงินภาษีที่ต้องเสียเพิ่มเติม ตามมาตรา 27 วรรคแรก แห่งประมวลรัษฎากร
แต่อย่างไรก็ตาม ผู้ร้องมีเหตุจำเป็นจนไม่สามารถจะปฏิบัติตามกำหนดเวลาได้ จึงอนุมัติให้
ขยายกำหนดเวลาการยื่นแบบ ภ.ง.ด.90 ของปี พ.ศ. 2535-2539 ของผู้ร้องออกไปอีก 15 วัน
นับแต่วันได้รับหนังสือแจ้งคำสั่งอนุมัติ ตามมาตรา 3 อัฏฐ วรรคแรก แห่งประมวลรัษฎากร เพื่อปรับปรุง
การคำนวณภาษีเงินได้ของผู้ร้องให้ถูกต้อง ซึ่งมีผลให้ผู้ร้องเสียเงินเพิ่มลดลงเหลือร้อยละ 0.75 ต่อ
เดือนหรือเศษของเดือนของเงินภาษีที่ต้องเสีย ตามมาตรา 27 วรรคสอง แห่งประมวลรัษฎากร

เลขตู้

: 63/29800