เลขที่หนังสือ

: กค 0811/3538

วันที่

: 2 พฤษภาคม 2545

เรื่อง

: ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาของพนักงานประจำสาขาในต่างประเทศ

ข้อกฎหมาย

: มาตรา 41 วรรคหนึ่ง

ข้อหารือ

: กรณีนาย ก. นาย ข. และนาย ค. ซึ่งเป็นพนักงานของบริษัท อ. ตั้งขึ้นตามกฎหมายไทย
และประกอบกิจการในประเทศไทย ได้เปิดสาขาในประเทศฟิลิปปินส์ เพื่อดำเนินกิจการก่อสร้าง
สำนักงานใหญ่ของบริษัทฯ ในประเทศไทยได้ส่งบุคคลทั้งสามไปปฏิบัติงานในประเทศฟิลิปปินส์ และได้จ่าย
เงินเดือนหรือค่าจ้างทั้งหมดเข้าบัญชีเงินฝากในประเทศไทย พนักงานดังกล่าวได้เดินทางมาเยี่ยม
ครอบครัวในประเทศไทยปีละ 2 ครั้ง ๆ ละไม่เกิน 15 วัน และเดินทางมาติดต่องานที่สำนักงานใหญ่
บ้าง รวมกันแล้วประมาณปีละ 50 - 60 วัน ซึ่งรวมกันแล้วไม่ถึง 180 วันในปีภาษี บริษัทฯ นายจ้างได้
หักภาษีเงินได้ ณ ที่จ่ายและนำส่งในประเทศไทยแล้ว นอกจากนั้นบุคคลทั้งสามยังต้องเสียภาษีเงินได้ให้
กับประเทศฟิลิปปินส์ตามกฎหมายของประเทศฟิลิปปินส์ด้วย จากข้อเท็จจริงดังกล่าวสำนักงานฯ จึงขอ
หารือว่า พนักงานดังกล่าวมีหน้าที่ต้องเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาในประเทศไทยหรือไม่

แนววินิจฉัย

: กรณีสำนักงานใหญ่ของบริษัทฯ เป็นผู้จ่ายเงินได้พึงประเมินตามมาตรา 40(1) แห่ง
ประมวลรัษฎากร ให้แก่พนักงานที่ปฏิบัติงานในต่างประเทศ เข้าบัญชีเงินฝากในประเทศไทยโดยตรงเข้า
ลักษณะเป็นเงินได้เนื่องจากกิจการของนายจ้างในประเทศไทย ซึ่งผู้มีเงินได้อยู่ในบังคับต้องเสีย
ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาตามมาตรา 41 วรรคหนึ่ง แห่งประมวลรัษฎากร ดังนั้น สำนักงานใหญ่
ผู้จ่ายเงินได้จึงมีหน้าที่ต้องหักภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา ณ ที่จ่าย ตามมาตรา 50(1) แห่ง
ประมวลรัษฎากร

เลขตู้

: 65/31403