ข้อหารือ | : นาง ถ. (ผู้ให้เช่า) ภรรยาของนาย น. ได้ทำสัญญาให้เช่าที่ดินกับบริษัท ต. จำกัด (ผู้เช่า) เป็นเวลา 20 ปี นับตั้งแต่วันที่ 27 กุมภาพันธ์ 2540 ถึงวันที่ 27 กุมภาพันธ์ 2560 ได้รับชำระ ค่าเช่าล่วงหน้าตลอดอายุสัญญาเช่า 20 ปี เป็นเงินจำนวน 4,210,526.30 บาท ภาษีหัก ณ ที่จ่าย จำนวน 210,526.32 บาท และได้กำหนดค่าเช่าเป็นรายปีตามอายุสัญญาเช่า นาย น. ได้นำเงินค่าเช่ารับล่วงหน้ามาเฉลี่ยเป็นรายปีตามอายุสัญญาเช่าและยื่นแบบ ภ.ง.ด.93 ปี 2540 เพียงฉบับเดียวและนำค่าเช่ารับล่วงหน้าเฉลี่ยรวมยื่นกับเงินได้อื่น ๆ แสดงในแบบ ภ.ง.ด.90 ปี 2540, ปี 2541 และปี 2542 โดยนำภาษีหัก ณ ที่จ่าย จำนวน 210,526.32 บาท มา เครดิตในปี 2540 ต่อมานาย น. ได้รับแจ้งจากเจ้าพนักงานสรรพากรว่าได้ยื่นแบบ ภ.ง.ด.93 ไว้ไม่ ครบถ้วน เนื่องจากต้องนำค่าเช่ารับล่วงหน้ามาเฉลี่ยตามอายุสัญญาเช่า 20 ปี และยื่นแบบ ภ.ง.ด.93 จำนวน 20 ฉบับ ให้เสร็จสิ้นในคราวเดียวกันในปี 2540 และจากการยื่นแบบ ภ.ง.ด.93 และแบบ ภ.ง.ด.90 ปี 2540 - 2542 ไว้ไม่ถูกต้องทำให้ต้องชำระเงินเพิ่มในอัตราร้อยละ 1.5 ต่อเดือนของ ภาษีที่ต้องปรับปรุงให้ ถูกต้อง นาย น. จึงขอขยายเวลาการยื่นแบบ ภ.ง.ด.93 จากปี 2540 ถึงปี ปัจจุบัน ขอขยายเวลาเรียกคืนภาษีและขอลดเงินเพิ่มจากการยื่นแบบ ภ.ง.ด.90 และ ภ.ง.ด.93 จนถึงปีปัจจุบัน สำหรับกรณีขอขยายเวลาเรียกคืนภาษีสำหรับเงินภาษีหัก ณ ที่จ่าย จากค่าเช่าล่วงหน้านั้น เนื่องจากผู้มีเงินได้ฯ ได้ยื่นแบบแสดงรายการตามแบบ ภ.ง.ด.90 ขอคืนภายในกำหนดเวลาตาม กฎหมายแล้ว กรณีจึงไม่ต้องพิจารณาอีกต่อไป |