ข้อหารือ | : 1. นาย ศ. มีเงินได้จากบริษัท เอ. เป็นเงินได้ตามมาตรา 40(1) แห่งประมวลรัษฎากร เงินเดือนจำนวน 104,810.80 บาท ภาษีเงินได้หัก ณ ที่จ่าย 3,823.80 บาท และมาตรา 40(6) แห่งประมวลรัษฎากร ค่าทนายความ จำนวน 246,706.18 บาท ภาษีเงินได้หัก ณ ที่จ่าย 7,401.19 บาท นอกจากนี้ยังมีเงินได้รับจากบริษัท ฮ. เป็นเงินได้ตามมาตรา 40(4) แห่งประมวลรัษฎากร ดอกเบี้ย จำนวน 5,789.47 บาท ภาษีเงินได้หัก ณ ที่จ่าย 289.47 บาท และมาตรา 40(5) แห่งประมวลรัษฎากร ค่าเช่า จำนวน 35,263.14 บาท ภาษีเงินได้หัก ณ ที่จ่าย 1,763.14 บาท ซึ่งได้ขอคืนภาษีที่ชำระไว้เกิน จำนวน 6,549.87 บาท
2. ในการพิจารณาคืนภาษีพบว่า เงินได้จากค่าทนายความและเงินเดือนจ่ายจากแหล่งเดียวกันถือเป็นเงินได้พึงประเมินตามมาตรา 40(2) แห่งประมวลรัษฎากร เมื่อคำนวณภาษีใหม่ปรากฏว่ามีภาษีที่ชำระไว้เกินจำนวน 719.41 บาท และสั่งให้คืนภาษีที่ชำระไว้เกินแล้วตามหนังสือแจ้งคืน ลงวันที่ 16 พฤษภาคม 2547
3. ต่อมานาย ศ. ได้ยื่นคำร้องขอคืนเงินภาษีอากร ค.10 ลงวันที่ 20 พฤษภาคม 2547 กรณีได้รับภาษีคืนน้อยกว่าที่ขอ พร้อมทั้งนำเอกสารสำเนา ภ.ง.ด.1 ก มายื่นเพิ่มเติม และหนังสือจากบริษัท เอ. ลงวันที่ 14 กรกฎาคม 2547 และลงวันที่ 29 ธันวาคม 2547 แจ้งว่า ทนายความไม่มีเงินเดือนประจำ รายได้ของทนายความจะแบ่งเป็นเงินได้ 2 ประเภท คือ รายได้จากการว่าความตามมาตรา 40(6) แห่งประมวลรัษฎากร และรายได้จากการให้คำปรึกษากฎหมายหรือค่าบริการทางกฎหมาย ซึ่งเป็นเงินได้ตามมาตรา 40(2) แห่งประมวลรัษฎากร โดยเงินได้ทั้งสองประเภทนี้ทนายความได้รับเป็นประจำทุก ๆ เดือน ขึ้นอยู่กับงานที่รับทำและการจ่ายเงินของลูกค้า (ลูกความ) ซึ่งหากทนายความเจ้าของเรื่องดำเนินการให้บริการที่ปรึกษากฎหมายแล้วเสร็จ จะเรียกเก็บเงินไปยังลูกความ เมื่อลูกความจ่ายชำระค่าบริการจึงทำการจ่ายให้กับทนายความไป ซึ่งเป็นเงินได้ที่ไม่แน่นอนและทนายความจะมีความเป็นอิสระที่จะรับงานว่าความหรืองานปรึกษากฎหมายจากภายนอกได้ แต่จะต้องนำรายได้มาจัดสรรให้กับบริษัทฯ ในอัตราร้อยละ 10 เมื่อได้รับชำระเงินจากลูกความ และทนายความจะได้รับในอัตราร้อยละ 90 นอกจากนี้แล้วทนายความยังไม่มีสวัสดิการอื่นใดที่จะได้รับ นอกจากจะได้รับเงินได้ตามงานที่ได้รับมอบหมายจากบริษัทฯ หรืองานที่ได้รับทำงานให้กับลูกความ |
