ข้อหารือ | 1. นาง พ. ได้ยื่นแบบแสดงรายการ ภ.ง.ด.91 ปีภาษี 2547 แสดงเงินได้จากเงินบำนาญ จำนวน 1,042,512.79 บาท ภาษีหัก ณ ที่จ่าย จำนวน 129,502.56 บาท เงินบำเหน็จดำรงชีพ จำนวน891,480 บาท ภาษีหัก ณ ที่จ่าย จำนวน 178,296 บาท รวมเป็นเงินได้พึงประเมินตามมาตรา 40(1) แห่งประมวลรัษฎากร จำนวน 1,933,992.79 บาท ภาษีหัก ณ ที่จ่าย จำนวน 307,798.56 บาท ชำระภาษีเพิ่มเติม จำนวน 71,832.52 บาท และชำระภาษีไว้ครบถ้วนแล้วตามใบเสร็จเลขที่ 010376 018410 และ 014970 โดยวิธีผ่อนชำระ 3 งวด
2. นาง พ. ได้ยื่นแบบขอคืนภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา (ค.10) เมื่อวันที่ 1 มิถุนายน 2549 ขอคืนภาษี จำนวน 178,296 บาท โดยอ้างเหตุเกี่ยวกับการขอใช้สิทธิยกเว้นภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา ตามกฎกระทรวง ฉบับที่ 258 (พ.ศ.2549) ออกตามความในประมวลรัษฎากร ว่าด้วยการยกเว้นรัษฎากร ลงวันที่ 30 มีนาคม พ.ศ. 2549 และเจ้าหน้าที่ได้แจ้งไม่คืนเงินภาษีอากร (ค.30)
3. นาง พ. ยื่นแบบ ภ.ง.ด.91 ปีภาษี 2547 (เพิ่มเติม) เมื่อวันที่ 31 มีนาคม 2550 แสดงเงินได้จาก บำนาญ จำนวน 1,042,512.79 บาท ภาษีหัก ณ ที่จ่าย จำนวน 129,502.56 บาท เงินบำเหน็จดำรงชีพ จำนวน 891,480 บาท ภาษีหัก ณ ที่จ่าย จำนวน 178,296 บาท รวมเป็นเงินได้พึงประเมินตามมาตรา 40(1) แห่งประมวล รัษฎากร จำนวน 1,933,992.79 บาท หักเงินยกเว้นบำเหน็จดำรงชีพ จำนวน 200,000 บาท คงเหลือเงินได้พึง ประเมิน จำนวน 1,733,992.79 บาท ภาษีหัก ณ ที่จ่าย จำนวน 379,631.08 บาท (ภาษีหัก ณ ที่จ่าย 307,798.56 บวกภาษีที่ชำระแล้ว 71,832.52 บาท) ขอคืนภาษีจำนวน 60,000 บาท และได้รับคืนไปแล้วจำนวน 59,999.99 บาท
4. นาง พ. ได้ยื่นแบบขอคืนภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา (ค.10) เมื่อวันที่ 26 กรกฎาคม 2550 เพื่อขอคืน ดอกเบี้ยตามสิทธิที่ได้รับยกเว้นเงินบำเหน็จดำรงชีพ |
