โจทก์ได้รับโอนที่ดินจากการให้โดยเสน่หาของมารดาเมื่อวันที่ 13 มีนาคม 2535 ต่อมาเมื่อวันที่ 23 เมษายน 2535 โจทก์จดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินดังกล่าวให้แก่ บุตรชอบด้วยกฎหมายภายในห้าปีนับแต่วันที่ได้ที่ดินมาโดยไม่มีค่าตอบแทน จะถือเป็นการขายตามมาตรา 91/1 (4) แห่งประมวลรัษฎากร ก็ตาม แต่ก็เห็นว่าการขายอสังหาริมทรัพย์ที่ได้กระทำภายในห้าปีนับแต่วันที่ได้มาดังกล่าว ไม่อาจถือได้ว่าเป็นการขายที่เป็นทางการค้าหรือหากำไรเสมอไป ดังจะเห็นได้จากพระราชกฤษฎีกาออกตามความในประมวลรัษฎากร ว่าด้วยการขายอสังหาริมทรัพย์ที่เป็นทางการค้าหรือหากำไร (ฉบับที่ 244) พ.ศ.2534 ได้กำหนดข้อยกเว้นไว้บางกรณี เมื่อผู้ที่โจทก์จดทะเบียนโอนที่ดินทั้งสองแปลงให้โดยเสน่หาเป็นบุตรชอบด้วยกฎหมายของโจทก์ การโอนที่ดินดังกล่าวจึงเห็นได้ชัดว่ามิได้ทำเป็นทางการค้าหรือหากำไร โจทก์จึงไม่มีหน้าที่ต้องเสียภาษีธุรกิจเฉพาะ จำเลยต้องคืนเงินภาษีธุรกิจเฉพาะพร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์