| เลขที่หนังสือ |
: ๐๗๐๒/๖๐๙๔ |
วันที่ |
: ๖ สิงหาคม ๒๕๖๑ |
เรื่อง |
: ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา กรณีเงินได้ที่ได้รับยกเว้นภาษี สำหรับค่าชดเชยที่ลูกจ้างได้รับตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงาน |
ข้อกฎหมาย |
: มาตรา ข้อ ๒ (๕๑) ของกฎกระทรวง ฉบับที่ ๒๑๖ ( พ.ศ.๒๕๐๙) |
ข้อหารือ |
นาย พ.เข้าทำงานกับ บริษัท ป.จำกัด (บริษัทฯ) ตั้งแต่วันที่ ๒ มกราคม ๒๕๕๗ ถึงวันที่ ๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๗ และบริษัทฯ ได้มีหนังสือแจ้งการเลิกจ้าง เมื่อวันที่ ๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๗ โดยจ่ายเงินค่าชดเชยตามกฎหมายแรงงาน ๑ เดือน จำนวน ๗๐,๐๐๐ บาท และค่าบอกกล่าวล่วงหน้าอีก ๑ เดือน จำนวน ๗๐,๐๐๐ บาท นาย พ.เข้าใจว่า เงินชดเชยที่ได้รับจากบริษัทฯ เป็นเงินได้ที่ได้รับยกเว้นภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา เนื่องจากเป็นค่าชดเชยส่วนที่ไม่เกินค่าจ้างหรือเงินเดือนค่าจ้างของการทำงานสามร้อยวันสุดท้ายแต่ไม่เกินสามแสนบาท ตามข้อ ๒ (๕๑) ของกฎกระทรวง ฉบับที่ ๑๒๖ (พ.ศ. ๒๕๐๙) ออกตามความในประมวลรัษฎากร ว่าด้วยการยกเว้นรัษฎากร นาย พ.ขอทราบว่า เงินได้ดังกล่าว ได้รับยกเว้นภาษี
เงินได้บุคคลธรรมดา หรือไม่ อย่างไร |
แนววินิจฉัย |
๑. กรณีบริษัทฯ เลิกจ้าง นาย พ.โดยได้จ่ายเงินค่าชดเชยตามกฎหมายแรงงาน ๑ เดือน หากเงินชดเชยดังกล่าวเป็นค่าชดเชยที่ท่านได้รับตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงาน นาย พ.มีสิทธิได้รับยกเว้นไม่ต้องนำมารวมคำนวณเพื่อเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา ทั้งนี้ เฉพาะค่าชดเชยส่วนที่ไม่เกินค่าจ้างหรือเงินเดือนค่าจ้างของการทำงานสามร้อยวันสุดท้ายแต่ไม่เกินสามแสนบาท ตามข้อ ๒ (๕๑) ของกฎกระทรวง ฉบับที่ ๑๒๖ (พ.ศ. ๒๕๐๙) ออกตามความในประมวลรัษฎากร ว่าด้วยการยกเว้นรัษฎากร
๒. กรณีเงินค่าบอกกล่าวล่วงหน้า ๑ เดือน ที่ นาย พ.ได้รับจากการเลิกจ้าง เข้าลักษณะเป็นเงินได้พึงประเมินตามมาตรา ๔๐ (๑) แห่งประมวลรัษฎากร นาย พ.ต้องนำไปรวมคำนวณเสียภาษีเงินได้
บุคคลธรรมดา ตามมาตรา ๔๘ (๑) แห่งประมวลรัษฎากร |
เลขตู้ |
: ๘๑/๔๐๗๕๗ |
