ข้อ 26
การแลกเปลี่ยนข้อสนเทศ

1.             เจ้าหน้าที่ผู้มีอำนาจของรัฐผู้ทำสัญญาจะแลกเปลี่ยนข้อสนเทศอันจำเป็นแก่การปฏิบัติตามบทบัญญัติของอนุสัญญานี้หรือตามกฎหมายภายในของรัฐผู้ทำสัญญาซึ่งเกี่ยวกับภาษีอากรที่อยู่ในขอบข่ายของอนุสัญญานี้เท่าที่ภาษีอากรตามกฎหมายนั้นไม่ขัดกันกับอนุสัญญานี้ ข้อสนเทศใดที่ได้รับโดยรัฐผู้ทำสัญญารัฐหนึ่งให้ถือว่าเป็นความลับเช่นเดียวกันกับข้อสนเทศที่ได้รับภายใต้กฎหมายภายในของรัฐนั้น และจะเปิดเผยได้เฉพาะกับบุคคลหรือเจ้าหน้าที่ (รวมทั้งศาลและองค์การฝ่ายบริหาร) ซึ่งเกี่ยวข้องกับการประเมินหรือการจัดเก็บ การบังคับหรือการดำเนินคดี หรือการชี้ขาดคำอุทธรณ์ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับภาษีที่อยู่ในขอบข่ายของอนุสัญญานี้ บุคคลหรือเจ้าหน้าที่เช่นว่านั้น จะใช้ข้อสนเทศนั้นเพียงเพื่อความมุ่งประสงค์นั้นเท่านั้น บุคคลหรือเจ้าหน้าที่ดังกล่าวอาจเปิดเผยข้อสนเทศในการดำเนินกระบวนพิจารณาของศาลหรือในคำวินิจฉัยชี้ขาดของศาล

2.             ไม่ว่าในกรณีใดก็ตาม มิให้แปลความหมายบทบัญญัติของวรรค 1 เป็นการตั้งข้อผูกพัน      บังคับรัฐผู้ทำสัญญารัฐหนึ่งรัฐใดต้อง

                (ก)          ดำเนินมาตรการทางการบริหาร  โดยบิดเบือนไปจากกฎหมายและวิธีปฏิบัติทางการบริหารของ

                              รัฐผู้ทำสัญญารัฐนั้นหรือรัฐผู้ทำสัญญาอีกรัฐหนึ่ง

                (ข)          ให้ข้อสนเทศอันมิอาจจัดหาได้ตามกฎหมายหรือตามทางการบริหารโดยปกติของรัฐผู้ทำสัญญา

                              รัฐนั้นหรือรัฐผู้ทำสัญญาอีกรัฐหนึ่ง

                (ค)          ให้ข้อสนเทศซึ่งจะเปิดเผยความลับทางการค้า ธุรกิจ อุตสาหกรรม พาณิชยกรรม หรือวิชาชีพ

                              หรือกรรมวิธีทางการค้า หรือข้อสนเทศ  ซึ่งการเปิดเผยจะเป็นการขัดกับนโยบายสาธารณะ (ความ

                              สงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของสาธารณชน)

ข้อ 27
ผู้แทนทางการทูตและเจ้าหน้าที่ฝ่ายกงสุล

                ไม่มีข้อความใดในอนุสัญญานี้จะมีผลกระทบกระเทือนต่อเอกสิทธิ์ทางการรัษฎากรของผู้แทนทางการทูตหรือเจ้าหน้าที่ฝ่ายกงสุลตามหลักทั่วไปแห่งกฎหมายระหว่างประเทศหรือตามบทบัญญัติแห่งความตกลงพิเศษทั้งหลาย

ข้อ 28
การเริ่มใช้บังคับ

1.             รัฐผู้ทำสัญญาแต่ละรัฐจะแจ้งให้อีกฝ่ายทราบว่าได้ดำเนินการตามขั้นตอนที่กำหนดตามกฎหมายของรัฐนั้น เพื่อที่จะทำให้อนุสัญญานี้มีผลบังคับใช้เรียบร้อยแล้ว  อนุสัญญานี้จึงจะมีผลบังคับใช้ในวันที่ได้แจ้งครั้งหลังนั้น

2.             บทบัญญัติของอนุสัญญาจะมีผลใช้บังคับ

                (ก)          ในส่วนที่เกี่ยวกับภาษีหัก ณ ที่จ่าย ในส่วนที่เกี่ยวกับจำนวนที่ได้จ่ายหรือเครดิตในหรือหลังจาก

                              วันแรกของเดือนมกราคมถัดจากเดือนที่อนุสัญญามีผลบังคับใช้  และ

                (ข)          ในส่วนที่เกี่ยวกับภาษีเงินได้อื่นๆ สำหรับปีภาษีหรือรอบระยะเวลาบัญชีที่เริ่มในหรือหลังจากวัน

                              แรกของเดือนมกราคมถัดจากเดือนที่อนุสัญญามีผลบังคับใช้

ข้อ 29
การเลิกใช้

                อนุสัญญานี้จะยังคงมีผลใช้บังคับตลอดไป   แต่รัฐผู้ทำสัญญารัฐใดรัฐหนึ่งอาจแจ้งการบอกเลิกเป็นลายลักษณ์อักษรโดยช่องทางการทูตต่อรัฐผู้ทำสัญญาอีกรัฐหนึ่งได้ในหรือก่อนวันที่ 30 มิถุนายนในปีปฏิทินใดๆที่เริ่มต้นภายหลังจากสิ้นสุดระยะเวลาห้าปีนับจากวันที่อนุสัญญานี้มีผลใช้บังคับ

                ในกรณีเช่นว่านั้น อนุสัญญาเป็นอันเลิกมีผลใช้บังคับ

                (ก)          ในส่วนที่เกี่ยวกับภาษีหัก ณ ที่จ่าย สำหรับจำนวนที่จ่ายหรือนำส่งในหรือหลังจากวันแรกของ

                              เดือนมกราคมถัดจากเดือนที่มีการแจ้งการบอกเลิก

                (ข)          ในส่วนที่เกี่ยวกับภาษีเก็บจากเงินได้อื่นๆ สำหรับปีภาษีหรือรอบระยะเวลาบัญชีที่เริ่มต้นในหรือ

                              หลังจากวันแรกของเดือนมกราคมถัดจากเดือนที่มีการแจ้งการบอกเลิก

                เพื่อเป็นพยานแก่การนี้  ผู้ลงนามข้างท้ายซึ่งได้รับมอบอำนาจโดยถูกต้องได้ลงนามในอนุสัญญานี้

                ทำคู่กันเป็นสองฉบับ  ณ .............เมื่อวันที่.............ปีหนึ่งพันเก้าร้อย.........

แห่งคริสต์ศักราช เป็นภาษาอังกฤษ

พิธีสาร

               ในการลงนามอนุสัญญาระหว่างรัฐบาลแห่งราชอาณาจักรไทยและรัฐบาลแห่งสาธารณรัฐไซปรัส เพื่อการเว้นการเก็บภาษีซ้อน และป้องกันการเลี่ยงการรัษฎากรในส่วนที่เกี่ยวกับภาษีที่เก็บจากเงินได้   ผู้ลงนามข้างท้ายนี้ได้ตกลงกันตามบทบัญญัติดังต่อไปนี้   ซึ่งจะเป็นส่วนหนึ่งของอนุสัญญานี้

1.             ตามวรรค 3(ก) และ (ข) ของข้อ 5 เป็นที่เข้าใจว่า การใช้สิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับส่งมอบจะถือเป็นสถานประกอบการถาวรถ้าสิ่งอำนวยความสะดวกเช่นนั้นใช้เพื่อเป็นการจำหน่าย

2.             ตามวรรค 2 ของข้อ 8 เป็นที่เข้าใจว่า  กรณีที่รัฐผู้ทำสัญญารัฐหนึ่งมีความชอบในสิทธิจัดเก็บภาษีหรือบังคับใช้อัตราภาษีที่ต่ำกว่ากับเงินได้ที่วิสาหกิจของประเทศอื่นได้รับจากการเดินเรือในการจราจรระหว่างประเทศ  การปฏิบัติเช่นนั้นจะต้องถูกใช้อย่างเปิดกว้าง  โดยผ่านความตกลงร่วมกันระหว่างเจ้าหน้าที่ผู้มีอำนาจ

               เพื่อเป็นพยานแก่การนี้  ผู้ลงนามข้างท้ายนี้ ได้รับมอบอำนาจโดยถูกต้อง เพื่อการนี้ได้ลงนามพิธีสารนี้

               ทำคู่กันเป็นสองฉบับ ณ..........................เมื่อ..................................เป็นภาษาอังกฤษ

หน้าที่ 1 2 3 4 5 6

ข้อ : [ 1 ] [ 2 ] [ 3 ] [ 4 ] [ 5 ] [ 6 ] [ 7 ] [ 8 ] [ 9 ] [ 10 ] [ 11 ] [ 12 ] [ 13 ] [ 14 ] [ 15 ] [ 16 ] [ 17 ] [ 18 ] [ 19 ] [ 20 ] [ 21 ] [ 22 ] [ 23 ] [ 24 ] [ 25 ] [ 26 ] [ 27 ] [ 28 ] [ 29 ]